artofffashion's absurdlog

Kilku mniej lub bardziej znaczących cokolwiek samców dalej, zgubiwszy parę dodatkowych kilogramów (niestety wraz z cyckami, ale pocieszam się, że co wyrosłe z nadwagi, to nie warte uwagi) znów pojawiam się na darmowej psychoterapii zwanej potocznie absurdlog. Ogarnięta paniką z powodu zbyt dużej ilości powietrza w staniku i portfelu, nadal nie gotująca, ale przynajmniej sprzątająca i odrobinę mniej nasączona etanolem niż wcześniej.

Duma mnie rozpiera - nie dość, że zjadł, to jeszcze przeżył ;) Tak więc znów odsunęłam w czasie przykrą ewentualność odcięcia mnie od dostępu do pożywienia. Bo w to, że w końcu ta chwila nadejdzie nie wątpię - gotować nie umiem, sprzątać nie lubię, a pracować mi się nie chce - idealna kandydatka na żonę...

Od dłuższego czasu zastanawiam się skąd się biorą amatorzy na me wątpliwe wdzięki, co nimi kieruje? Wrodzony masochizm, a może podświadoma chęć ukarania samego siebie za wcześniejsze przewiny wobec kobiet? Przecież ja się nie ukrywam jakoś szczególnie ze swoimi upodobaniami i poglądami odnośnie mężczyzn i związków. Nie obiecuję świetlanej przyszłości, a jeśli któregoś bardziej polubię to się nawet staram delikatnie Mu zasugerować, żeby uciekał. I wszystko na nic, nadal lecą jak ćmy do ognia. Zaczynam wierzyć w to, że cycki rządzą światem ;D

Jednak trzeba przyznać, że dla obecnego Samca bardzo ograniczyłam poligamiczne ciągoty i alkoholowe eskapady. Więc może jednak ja też mam szansę na resocjalizację? Mhm.

Dłuższa przerwa w produkcji bloga... no cóż zdarza się nawet najlepszym, a co dopiero takim amatorom, jak ja.

Dzisiaj stanęłam przed zadaniem, które przerosło by niejednego bojownika - Samiec zażyczył sobie naleśników, takich home-made... Naturalnie z początku odpowiedziałam Mu z wrodzoną subtelnością i przy zachowaniu wszelkich standardów savoir-vivre, by się wypchał (najlepiej naleśnikami, które SAM sobie zrobi) i przestał mi zawracać coraz bardziej otłuszczoną d*pę. Niestety Jego reakcja była nieadekwatnie brutalna, mianowicie zagroził, że w takim razie dzielimy półki w lodówce i niech każdy radzi sobie sam. Niby nic, przecież każdy jest dorosły, jednak ja, jako pasożyt żywieniowy niestety nie mogę sobie pozwolić na taki krok. To by mnie po prostu zabiło (albo radykalnie odchudziło, a to już nie jest taki zły pomysł, hmm...). Problem tkwi w tym, że odczuwam ogromny, niekontrolowany żal, kiedy zamiast wydać pieniądze na alkohol czy kosmetyki, muszę je przejeść. I zazwyczaj kończy się tak, że jeśli akurat sama odpowiadam za swoje wyżywienie, to głoduję, konserwując się alkoholem od środka, a różnymi cudami techniki kosmetycznej od zewnątrz. Cóż więc mi pozostało, jeśli nie odnalezienie przepisu na te cholerne placki?

Przepis się znalazł bez problemu - gorzej z wykonaniem. Nie przypuszczałam, że mieszanka jajek, mleka i masła może być aż tak wk*rwiająca. Chociaż pomijając zdemolowaną kuchnię, bolący od trzepania widelcem nadgarstek (swoją drogą chłopaki, taka myśl mnie wtedy naszła, jak Wy to robicie, że nie wysiadają Wam nadgarstki przy solówkach???) i śmietnik pełen wannabenaleśników, którym nie wyszło, nie jest tak źle. No i udało mi się wyprodukować aż TRZY wyglądające dość przekonująco - czekają teraz na Samca w kuchni przystrojone kretyńską buźką z cukru pudru. 

Ugryzł mnie.


Dla "żartu" upi*rdolił mnie w palec - do krwi. Słysząc przeraźliwy wrzask, spojrzał na mnie zdziwiony i przestał zaciskać kły wokół mojego biednego znienacka napadniętego paluszka. Jeśli byłabym po ślubie, to zapewne zaczęłabym poważnie myśleć o rozwodzie...

  
   Przymusowa abstynencja seksualna powodem sięgnięcia po absurdloga - nawet by mnie to bawiło, gdyby nie...

---